sessiz çığlıklara hayatını adayanlara....
Kırılma noktasına geldiğinde çocuk;
Güneşini kaybetmiş bir ananın çığlığı koptu balkondan...
Ve elindeki çiçek sepetini boğazın serin sularına döktü;
Çiçekçi genç kadın....
Şimşekler düştü minarelere..
Yağmurun dinişi ile son buldu çocuğun balkondan düşüşü;
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta