Gökyüzünde Tutsak Kaldı Kuşlar

geceyi yırtarken sevincin
sevincinde boğulurdu kederin
kuşların konduğu, küçük evdeki penceren
kuşların özgürce uçuşuydu, sevincin
gökyüzünde tutsak kaldı kuşlar,
mavi sarardı mutluluğunu yeşilden artakalan
özlem kovalıyor şimdi anıları
küllenmedi yaktığın ateş
dudağını dişlerine kaptırmışken
beyaz bakıyor anılar kararan gönlünde
sığmıyor özlemlerin dudaklarına
onun için gözler konuşur da
parlamıyor, parlamıyor eskisi kadar