Cinayet Vakti Şiiri - Çağla Gökdeniz

Yalnızlığımın kollarıyla seni aldattığımı biliyorsun
Geceleri yüzümü yalayan asıl şeyin gözyaşlarım olduğunu…
Mavi uçurtmanın anlamını,
Yüreğime mesken sessizliğin seni taşımadığını.
Ve daha bir sürü şeyi…
Biliyorsun…

Geçip giden saatlerin bendeki senden parçalar çaldığını,
Ve uzatıp elimi dokunmadığımı
Yokluğunu özlediğimi
Bütün belaların seninle geldiğini
Ve daha dudaklarımın ardında perdelediklerimi
Biliyorsun…

Şimdi vakit neyi toparlama, neyi dağıtma vakti ki
Vakit bütünleri parçalamak, parçaları birleştirmek vakti mi ki?
Neyin hesabı ki bu, avutulmuş gözyaşları tutuluyor gözbebeklerimde
Ellerim kimsesizlik kaygısı taşımıyor artık
Bir uçurumdan aşağı düşer gibi değil
Dipsiz bir kuyunun dibinde saklanmak gibi…

Yoo hayır, dönmüyorum sana
Sensiz gelecek her şeye merhaba dedim ben
Bir ben kalmadım, bir ellerim kalmadı, bir yürek kalmadı sensiz
Bir hüzün çöktü onun üstüne diyenlere aldırma
Seni kandırıyorlar ya da sen kendini
Her neyse

Boynumda taşıdığım bir vebalim yok benim
Giderken söyleyecek dil hareketlerim
Gözlerim anlatmış ne anlattıysa
Harflere yer kalmamış artık kovulmuş sevdamızda

Çıldırasıya yandığım geceler hesap soruyor
Aynalar küf kokuyor
Lanet olsun
Seninle gelen bütün belalar seninle gitmiyor
Bitmeyen geceler, sigara sinmiş parmaklarım
Her zifirde boğuyor seni
Öl diye

Sevmiyorum seni
Bir uçurumdan aşağı düşer gibi değil
Dipsiz bir kuyunun dibinde saklanmak gibi…