Cinayet Güncesi Şiiri - Recep Kotan

Saat onbir,
Durmadan yağmur yağıyor
Sokak bir tuval gibi gergin, kahve çamuruna boyalı
Kaldırım tozları sürgün gittikten sonra bir tek
Yuttuğu her yaprağı mahpus eden mazgal
Ve Musa’nın kurduğu kale taşları kalmış yolun üstünde

Saat oniki,
Durmadan yağmur yağıyor
Bir saksıyı sular gibi tüm semti geziniyor bekçi
Sararmış parmakları arasında sönmek üzere
Yarı ıslak bir efkar cigarası
Ve elinde hizaya getirmeye sabırsız bir düdük

Saat onüç,
Durmadan yağmur yağıyor
Konteynerin içinde titreyen kağıt toplayıcı çocuk
Yağmurda cezaya kalmış köpeği silkinirken
Rüzgarın ıslığına bile dikkat kesilmekte

Saat ondört,
Durmadan yağmur yağıyor
Duvarın dibine serili Musa, uykuda bir kaldırım serçesi
Elinde yerel gazeteye sarılı Trabzon ekmeği
Saçından süzülen kan rengi yağmurla şehre karışıyor

Saat onbeş,
Durmadan yağmur yağıyor
Bekçinin sağanağı yırtıp geçen düdüğünden önce
Musa’nın çatısından konteynere düşen damlalar
Mors alfabesiyle cinayeti ilan ediyor semte

-Saat yarım,
Durmadan yağmur yağıyor
Kağıt toplayıcı çocuk, başı fırının camına yaslı
Konteynerdan yayılan melodiyi dinliyor
Serçe parmağıyla cama bir duvar çiziyor
Duvarın önünde bir bekçi, elinde yerel gazete
Musa’nın ölüsünü örtüyor-