Cinayet Gecesi Şiiri - Emre Korkmaz 2

Şiir sade olmalı
Sen ise çok karmaşıksın bir doku ilmik üzerinde
Bu yoksullukta nasıl bir belirginlik.

Kül kokar yalnızlık ve büyük bir issizlikle bükülür
çevrem
Beyaz perde açılınca mürekkebime,
Tutulacak bir yanı yok artık bu sevdanın
Gülüşlerinde görüyorum.

Yatağımda seziyorum
Hani yarım yamalak çiftleşmelerini kuşların,
Kanatlarıyla.
Sararmış küp şekerin tadı var yanaklarında
Artık o kadar doğal değil
Bir o kadar da gerçekliğini yitirmiş gülüşlerin.

Hatırına olsun bu sefer
Bağrıma hasretini bağışlayışın
Hadi başla, sürükle yerde
Nafile ki bana

Ben yerde sürer giderim,
Bu soğuk gri kentten alamadıklarımızı
Senden yere damlayan,
bir şeyler kalır bulaşan ayaklarımda

Geride bıraktığın iz’sen
Dökülürken oluk oluk süngerden
Ve sende görmezden gelip,

Bir başka şehirde geçiniyorsan eğer
İyi geliyorsa havası
Sesini arıyorsan arabaların
Özlemini çekiyorsan o şehre bakmanın,
Bırak!

Bırak,
Geride kalsın altlarındakiler ayaklarımın,
Ödemesi gelmiş kapımdaki siyah zarfların
Hayatımı çarkıfelekleştiriselliği modern bir bozgun
Hangisi gelirse gelsin,
İflas.

Hayatımı savuruyorsun
Ve kendini savunuyorsun o hayat sofrasında
Üstelik fazlayım sana,
Görüyorum ki tutulacak bir yanı yok artık bu sevdanın
Ki alınacak bir canı bile kalmamış sana olanın.