Cinayet Şiiri - Sinan Şığva

Polis siren sesi ile uyandım sabaha
Gökyüzünde dünden kalmış bir parça gece
Bütün korkularım yüzümden damlıyordu
İliklerime kadar titriyordum
Düşüncelerin sanki benim değildiler
Şehir daha uyumamıştı

Şehrin ışıkları sarıydı
Benim gözlerim kırmızı ve mavi
Bütün sokaklar beni açığa çıkartıyordu
Kendimi İstinye’de buluyordum
İstinye’nin bütün duvarları kızıla boyanmıştı
İstinye benden utanıyordu
Ben gözyaşlarımdan bir kadın yaratmıştım
Dün gece burada vurulmuştu
Yüzü ve elleri kaybolmuştu önce
Sonra bütün bir vücudu