Cinayet Şiiri - Ersan Yüksekkaya

Gecenin ahını almış gibiyim
Durmadan çöküyor üstüme
Bakıyorum öyle dışarıya
Karanlığa, evine gidemeyen kuşa
Nedense ben birazcık o karanlıkta
Kendimden, içimden, ruhumdan bir parça buluyorum
Sanki gel gel diye işaret yapıyor
Bilemedim ki
Ne kalkıp gidecek gücüm var
Ne de kalmaya yetecek sabrım
Hani derler ya peygamber sabrı diye
Galiba ben peygamberi geçtim
Sabırlı olmak boyun eğmek miydi?
Ben sadece bunu öğrendim
Sustum sustum biraz daha sustum
Sabrederken bir bakmışım
Herkes gibi ben de boyun eğmişim
Dik başlı değildim ha
Başı diktim yalnızca
Biraz fazla olmalı ki
Tepetaklak oldum
Neydi harbiden sabır
Hayata mı sabırdı
Derde mi sabırdı
Aşka mı sabırdı
Neydi bu sabrın özü
Yardım edin dostlar
Ben sabredemiyorum artık
Göçüp gideceğim
Gömüleceğim o karanlığa
Belki sonra görüşürüz
O zamana kadar mezar taşımı okursunuz
Vasiyetimdir iyi dinleyin yazın bu sözlerimi!
İntihar değildi bu! Sizlerin ortak işlediği cinayetti!