Cinayet Şiiri - Kaan Kapgan

Seni öldüremediğim için delirmiş gibiyim.
İlk günki ürpertini içimden sökemediğim için,
Ben bugün beyaz parmaklıkları yalayan dalgalar kadar öfkeliyim.
Sırf seni öldüremediğim için.
Zihnimde felaket bir alet;
Adı giyotin sanıyorum.
Senin için öldüremediği tek kişisin sen giyotinin.
Uğruna kırmızıya boyanmış bir şehir var içimde.
Boyalı başlar gülümseme giymişler dudaklarına,
Balçıkta çırpınan eller çiçek kuşanmış ayalarına.
Sokak yıldızları kanlı tükürüyor ışıklarını.
Alem delirmiş durumda beynimde.
Sırf seni öldüremediğim için.
Uykularda böyle bir alem nefesimi tüketir.
Bir de uyanıklık var tabi.
Sensizliğe paralel uzanan ruhumu yataktan kaldırması öylesine güç ki,
Tırnaklarımı camlara geçiresim gelir.
Ateş içip esrik olmak isterim.
Meyus suratlı bir ayna geçer karşıma.
Kaşlarını alnına dik sabitlemek isterim deli gibi.
Sırf seni öldüremediği için.
Üniforma giymiş sokaklar son sürat koşar adımlarımın altından.
Kızıl toz bulutu siner üzerime,
Yakamda kan parmakları birkaç el oyun döndürmekte.
Kan kokulu siyah sokaklarda,
Hangi düşüncemin kapısı aralıksa felaket aletin sesi peşimden koşar.
Kaç hissim varsa ruhsatsız.
Hepsini kırçar atar.
Benim için alelade bir gün böylesine solar,
Herşey tütmeye devam eder.
Kahrolası herşey hiç değişmemiştir.
Sırf sevgine kıyamadığım için.