*Cinayet! Şiiri - Şenol Mersin

Issız soğuk ve karanlık bir sokak,
Bir haber polis telsizinde,
Karanfil sokakda cinayet ihbarı,
Bütün ekiplerin dikkatine,
Ne kan,ne ceset,ne bir çekirdek,
Sokağın ortasında,

Vurulan gururum,
Akan kan yerine göz yaşım,
Öylece ulu orta,
Kurşun yerine sözlerindi beni deviren,
İlk buluştuğumuz yer olay mahali,
Karanfil sokak,

Memur beyden öğrendim,
Cezası yokmuş terketmenin,
Suçlusu ben oldum,
Gezdiğim için kirli sakallarımla,
O sokakta,
Asılsız bir ihbar değildi,ölen bendim,
Buna emindim,

Şimdi yeniden burdayım,
Cinayet mahalinde,
Gömülmek için ölmek gerekmiyormuş,
Bunu öğrendim,
Ve bir sevenin nasıl öldüğünü,

Karanfil sokaktayım şimdi,
Seni düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum,
Cinayetin suçlusu sensin bunu biliyorum,
Ama anlatamıyorum..