Cinayet Şiiri - Kardeş Metin

silahım elimde,mataram belimde
giderim cepheye ölmeye,öldürmeye
koca bedenler,esir alınmış beyinler
düşerken yere bakarlar gözlerime
derler niye ben,ben diye¿
yetmez yüzüm cevap vermeye

nedenidir kana bulanmış hırslar
as olandır yalnız çıkarlar
kaybolandır insanlık ölenlerin arasında
edinilendir acı hep en sonunda

koparamam ben açmamış çiçekleri
ayıramam aşkla tutuşan yürekleri
veremem acısını evladın annesine
gömemem ademoğlunu boş yere

aramaksa kötülük huzuru,kardeşliği
sevmekse suç insanı,yaşamayı
istemekse hainlik barışı,insanlığı
katil benim,cinayet de barış.

fark etmez artık dedikleri,diyecekleri
koymaz gayrı yalanları,iftiraları
isyanım olsun bu ölmeye,öldürmeye
gidiyorum ben Sevmeye,Sevilmeye...