Gökyüzü kirletilmemişti henüz,
Yeryüzünde hüküm süren ormanlardı.
Ne birbirleriyle yarışan gökdelenler vardı
Ne de aya fırlatılan roketler.
Dağlar engin,
Okyanuslar sonsuz,
Ormanlar esrarlıydı.
Gezegen eskitilmemişti, yeniydi.
Yaşanılanlar da öyle.
Kan damarlarda gezinirken,
Bir acı duyuldu ilkin,
Açılan damardan kan süzüldü dışarı,
Kan damladı toprağa,
Toprak ağladı.
Cinayet nedir bilmezdi insan,
İnsan öğrendi.
Kardeş kardeşi öldürdü.
Yeryüzü inledi,
Gökler sarsıldı.
Cinayet tüm evrende yankılandı.
İlk cinayet, örnek oldu diğerlerine,
Tüm vebali cinayetin failine…
Ağladı gökyüzü,
Ağladı denizler ve toprak.
Ağladılar Habil’in katline…
Kayıt Tarihi : 9.11.2021 14:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!