Şu kalbimin mutluluğu adını andığı an’dı.
İşte kalbim bu sebeple sürekli hep Seni andı.
Çünkü bir an unutamam Bezm-i Elest’teki and’ı,
O and gönül gözümün hep önünde duran bir an’dı.(*)
(*) An: Yüksek, büyük dağ.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
