...Çınarlı Sokağı... Şiiri - Naime Erlaçin

-Adana’ya

I.

buz tutunca
kaydırır Ankara taşları

karantinaya alırım kendimi
ilkyazdan yadigâr bir sokakta
çınar ağacına dayanarak
Arnavut kaldırımlarında

avuçlarımda okaliptüs kokusu
ve güneşin kızı mandalina

“Çınarlı”ydı adı
çınara tutkum bu yüzden olmalı...

sokak köpekleri parçalamıştı hani
hatırlıyorum
canım yanmıştı da
yedirememiştim ağlamayı
Mehmet’in kafasını orda yarmıştım hırsımdan
“fesüpanallah” demişti oduncu:

“ne günlere kaldık! ...”

düşününce seferberlik ilân eder beynim
bedenim kurşun geçirmez olur
iç avlunun ıslak taşlarını
tenekeli sardunyaları düşlerim

II.

eski bir konağı
okşayarak yaslandığım Çınarlı
çocukluğumun gizemli barınağı
masum yüreğimi
rehin almıştınız ey Arnavut kaldırımları

ne çabuk kayıplara karıştınız!

daüssıla mı
nostalji mi
ne denir bilmem
düpedüz yurtsama bu

ata ocağımı özlerim...

(6 Haziran 2004)