Çınarların Gölgesinde Şiiri - Tarık Çıtak

Çınarların gölgesinde
Sevişirdik hep göz göze
Kahvelerin telvesinde
Aşk çıkardı her gün bize...

Bizim sevda bahçemizde
Ne vakitler,ne yer dardı
O zamanlar bu sularda
Gözlerinin rengi vardı...

Kalpten kalbe vefamızı
Kıskanırdı gören olsa
Anlatırdı sefamızı
Sandalların dili olsa...

Sen oldukça hep yanımda
Gitmezdim hiç meyhaneye
Ben solunda,sen sağımda
Yol alırdık Gazhaneye...

Kahvedeki taş plaktan
Bu ne sevgi ah dinlerdik
Peykelerin üzerinde
Dallardan dut silkelerdik...

Bazen türküler söylerdin
Gerdanını kıra kıra
Şık Taksinin kornasından
Beyilderdik ara sıra...

O kalaylı güğümlere
Su doldururdun musluktan
Komşuları düğününe
Çağırırdın angasçuktan...

Akşamları otururdun
Evinizin balkonunda
Salkımların arasından
Görünürdün anda bunda...

İnan hala o günleri
Dünmüş gibi anıyorum
Bakmadıkça aynalara
Yaşlanmadım sanıyorum...

Özlediysen o günleri
Anılarla gönül eyle
Kerimlere.İbatlara
Zırtıllara selam söyle...

(1950li yıllarda Bartında yaşanmış hayali bir ask hikayesi olup,Bartın şivesiyle süslenen şiirdeki mekanlar ve kişiler de hayalidir.)

Gazhane = Bartının en sevilen yeşillikler içindeki,yanından ırmak akan çay bahçesi.
Bu ne sevgi ah = Sözleri akrabam olan,Bartınlı şair Hasan Bayrıya ait,okuyan Abdullah Yüceye plak satış rekorları kırdıran şarkı.
Peyke = Eski bahçelerdeki ahşap oturmalık.
Beyildemek = Ürkmek, irkilmek.
Angasçuktan = Şaka olan, gerçekliği olmayan.
Anda bunda = Şöyle-böyle,azıcık.
Şık Taksi = Merhum Bartınlı iş adamı Seyfetiin Yükselin (Bartına ilk gelenlerden) ototmobili.