yaşadığım kent İstanbul hep sanatın başkentiydi,
Diyarbekir devrimin, Mardin medeniyetin, Dersim de direnmenin.
hep bir başkaldırı bekledim kömür gözlü kent Zonguldak’tan
bir zamanların küçük Moskova'sı Fatsa'nın F’si bile çıkmadı
hiç kimse Bergamalı köylüler ile
ve Karadenizli Havva Ana gibi cesaretli olamadı
elimde bir yetki olsaydı bütün ödülleri Cumartesi Anneleri’ne verirdim
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta