Çınarlar Göç Ediyor Bire Birer

ÇINARLAR GÖÇ EDİYOR BİRER, BİRER

Göç ediyor dünyadan, ardı sıra birbirinin,
Gölgesine sığınıp hayat bulduğum çınarlar,
Daha sönmeden yüreğimdeki ateşi birinin,
Göçtü diğeri diye sanki müjdeliyor insanlar.

Gölgesi genişti dünyada o asırlık çınarın
Yansımasıydı adeta yüreğindeki sevdaların
Şimdi bilmez,ne yaptığını ardında kalanların,
Sadece hatırası yaşayacak gönlümde o çınarın.

Dalları uzundu,fersah,fersah o ulu çınarın,
Derdini bilirdi,yardımına koşardı insanların,
Yüreğinde gizliydi,hasret acısı ayrılıkların,
Gölgesi de eli gibi cömertti o koca çınarın.

Ah etmezdi acısına, gövdesine çakılan çivilerin,
Hoş görürdü önemsemezdi hatalarını insanların,
Kin tutmazdı,bir olmasını isterdi tüm gönüllerin,
Gölgesini çok özleyeceğiz,ömür boyu koca çınarın..

O bir şemsiyeydi sanki başında tüm evlatların,
Tütmesini sağladı ocaklarını, tüm çocukların,
Özlemini çekerek göçtü dünyadan yavrularının,
Farkı sonra fark edilecek sanırım o ulu çınarın.

Ana gibi yar olmaz demiş atalar,alasıdır sözlerin,
Sende anasıydın cümle alemin ve de bizlerin,
Kulaklarda küpe olup kalacaktır senin sözlerin,
Sözlerin bizlere rehber olacak,ey ulu çınar,

Günler geçti bazıları tadını alamadı belki sevginin,
Dünya hali bu ne olduğu bilinmez kimin renginin,
Sen göçmedin dünyadan,yüreklerin içine girdin,
Ölmez derki yüreğimde filiz verdin,sen ulu çınar.

Selahattin Ölmez
24,04,2005