Çınarlar ağlıyor; ( Şiiri - İsa Çelebi 2

yalnız benmiyim,
sureti karalanan,
bölük pörçük anılar,
benden kaçan hatıralar,
uzaklaşan
sevgi-şefkat denen zehirli sarmaşık,
bedenimde ateş,
dilden fışkıran dikenli sözler,
mavzer kurşunu ağıtlar,yürek dağlar,
mor dağlar sırtım dı?
paylaştığım-özgüvenimdi yaşadıklarım.

ne büyük sevda imiş umut;
sönmeyen yangın bağrımda.

dimdik ayakta duran yaşlı çınar,
gölgesinde filizlendi palamutlar,
başını yasladığın göğsümde,
ne fırtınalar teyet geçti
dallarımın arasından.

yaradana el açmış
canlar,cananlar!

yapraklarımı sarartan,
bedenimi kurutan aşkı,
saçağımdan kemiren sevgiyi,
gör görebilirsen,
na vefa gönüller..!
bana bir bak,bak da oku,
ne anlatıyor;
gözlerimden sızan reçine
unutulan şefkat,hasret,özlem,
sanma seni unuttuğumu,
bende saklı miras
sana bıraktığım,
gönlü kırık
boynu bükük
bir volkan gibi
kavuşmakta bedenim
ilah-i davetlik.

odamdır sana kalan...
unutma!

darülaceze cad.no:47
okmeydanı-şişli/ ist
0212-220 10 20

10-9-2010