Çınarım Şiiri - İbrahim Özdemir 2

ÇINARIM

Dere kenerında,
kökleri var tüm yamaçlarda,
Atasının tohumundan düşüp,
hayat buldum
benim vatanım toprak,
kolumu kanadımı kesip budadılar,
yinede yeşerdim,
toprağımı aldılar,
üzerime çullandılar,
yinede palatırlanıp yeşillendim,
kaç sene yaşayacağımın,
hayalini kurarken,
evlere odun olup köz oldum,
sandılar ben biteceğim,
yanılıyorlar insanlığın bu sonu
ama yinede yılmadım,
kökten ecel sonumda,
yanı başıma tohumu mu saldım,
insanlğa hizmete vasi bıraktım.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR