Çınarım Şiiri - Afet Kırat

Denizlerin kahrı mı alnıma damga vuran
Yoksa güneş tahtında kurulan bir hakan mı?
Engerek gözlü müdür zamana şimşek kuran
Ruhumda patlayan ne; Lavla doymuş volkan mı?

Masal süren sözleri sürerdim dudağıma
Ak kâğıdın üstüne kardan beyaz düşleri
Şiirleri toplardım gizli sığınağıma
Hayalimle beslerdim pespembe gülüşleri.

Duygusu sağılmamış bir eserdim belki de
Sevgi dolu göğsümü fırlattılar ezdiler
Yüzbinlerce notaydım mest eden musiki de
Çamura buladılar üzerimde gezdiler.

Kar savuran rüzgâra açarım penceremi
Doldurup ciğerime yeni baştan harlarım
İnançlı sabırlıyım görürüm semeremi
Çiçek açar sonunda kaybolan baharlarım.

Kaybolacak sananlar güvenimden oldunuz
İradem güçlü benim cenderede sıkılmam
Dost kumbaram boşaldı hepiniz kayboldunuz
Kökü güçlü çınarım tufan olsa yıkılmam.