Çınar yapraklarının dansı

Sokağın sessizliği sarı sonbaharla bozulurken bir akşam vakti
Çıkarım balkona, yakarım bir sigara,
Havadaki, yerdeki çınar ağacı yapraklarının dansını seyre dalarım,
Solgun sonbaharı hissederim, içimi tiretir.
Üzgünlüğünden midir bilinmez,
Huyu kurusun sallar yine sokaktaki çınar ağaçlarını.
Dökülen dev yapraklar
Yolların sessizliğini süpürür kitleler halinde.
Daha da devleşir sokağa yansıyan gölgeleri
Titrek sokak lambasının önünden geçişlerinde
Öyle ki komşu binanın sensörlü giriş lambası
Onlara yol göstermek için yanar söner durmadan
Her geçişinde bu dev çınar yapraklarının.
Görev icabı olsa gerek.
Sokak lambası aydınlığında yapraklar
Filmlerde, köylerdeki çokuklar gibi
Koşarlar ardından bütün arabaların,
Takılırlar her geçenin ayağına,
Yürürler onlarla beraber
Selam ederler gelene gidene akşam akşam...

Ay bütündür bu gece
Ne kötü, göstermez yüzünü bana
Oysa öyle özledim ki
Bir göreyim yüzünü, hâlesini bir kaç saniye
Şu kara akşamda
Çınar yapraklarının süslediği eylemli, geçitli, gürültülü akşamda
Sade bir kaç saniye yeter bana.
Kim bilir
Belki anlaşmışlardır bu akşam için
Sıra belirlemişlerdir aralarında
Bizim sokakta, mahallede, ülkede veyahut bütün yarım kürede
Ay ile çınar yaprakları.
Bir ay çıkar sahneye
Sus pus olur çınar yaprakları, ay çıkar.
Sonra ay kaçar bulutların ardına
Çınar yapraklarının çığlığı çıkar sahneye.
Sigaram bitmiştir, girerim içeri
Havadaki, yerdeki dev çınar yaprakları hep birden beni yolcular içeri...
Hâlbuki
İlerleyen saatlerde
Sokağın koyulaşan sessizliğini
Birlikte aydınlatacaktır lambalarla tam ay
Göremem ben
Gösterinin sonraki kısmını kaçırırım böylece
Ne yapalım, yakalarım belki başka sefere...

24.10.2018