Mevsiminde dökülür yapraklar,
Rüzgârın ellerine emanet.
Dökülür elbet…
Ama her şeyin duygusunu yitirdiği
Bu zamanda düştüğü yer
Bıçak sırtı,
Düştüğü yer yangın.
Akşamları ise
Çamur ve ıslak.
Ve seninle yaşamak,
Seni sevmek,
Bir zeytin ağacıdır;
Yapraklarını rüzgâra bırakmayan,
Her gülüşünde
Sessizce kendini yenileyen.
Ve biz seninle
Daha ilkbaharın başındayız.
Kayıt Tarihi : 21.4.2004 22:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!