Çınar yaprağı Şiiri - Veysel Karani Tabak

Yeşildim doğduğumda baharda
Güneşle, yağmurla beslendim
Rüzgârla havalandım
Yaşadım yaz boyunca
Bir çınar ağacında
Komşum ıhlamur ağacı ve
Onun sarıçiçekleri
Bazı yaprak arkadaşlarım
Oyun oynarken sararmadan
Gittiler dalından
Ben gitmek istemiyorum
Sıkıca sarıldım dalıma
Yağmur ve rüzgâr
Her gün ziyaret ediyor
Koparıp savuruyor
Savaşıyorum
Savaşı hep rüzgâr ve yağmur kazanıyor
Biz hep kaybediyoruz
İnadım inat, son yaprak kalana kadar
Dayanmalıyım.

Dünyaya geldiğim nisan ayından
Dalımda ki sevdiğimle güzel bir yaz geçirdik
Ağustos geldiğinde çok sevdiğim aşkım
Amansız bir sararma hastalığına yakalandı
Her geçen gün sarardı soldu düştü dalından
O gittiğinden beri beni de sardı bu hastalık
Yüreğim suskun
Umuda küskün
Umudum bitkin
Yorgun düştüm
Sararmaya başladım
Aşkım ve arkadaşlarım sararıp düştüler
Koskoca çınar ağacında bir ben kaldım
Bana güç veren aşkım yoktu
Güneş yoktu
Yağmur ve sert esen rüzgâr vardı
Çok güçsüz kaldım, yalnız kaldım
Rüzgâr benimle oynuyor,
Senin için geldim diyor
Etrafımda dolanıyor
Ben daha sıkı sarılıyorum dalıma
Yalvarıyordum ne olur ertele
Ölümümü ekime
Beklediğim gün geldi
Rengim oldu kahverengi
Bütün yeşilim çekildi damarlarımdan
Kolum kırıldı, düşüyordum
Süzüldüm, süzüldüm düştüm
Öldüm…