Çınar Günü Şiiri - Oğuzhan Kocayılmaz

Ben bir çınar ağacının
Kök saldığı topraklarda
Dal verdiği gökyüzünde büyüdüm
Beni büyüten çınar
En güzel
En güçlü
En büyük çınardır

Yağmur yağsa,dolu yağsa mesela
Kapatır üzerime dallarını,yapraklarını
Sırılsıklam da olsa üşüse de
Bırakmaz beni kollarından çınarım
Yağmur dolu döker yapraklarını

Rüzgar çıksa fırtınalar kopsa mesela
Kovuğuna alır beni
Savrulsa da bir o yana bir bu yana
Acısa da kökleri
Devrilmez benim çınarım
Rüzgarlar fırtınalar kırar dallarını

Bir tehlike yaklaşsa mesela
Dallarına alır beni en tepesine çıkarır
Savaşsa da yorulsa da
Düşürmez beni çınarım
Tehlikeler yorar gövdesini

Güneş sinirlense mesela
Gölgesine alır beni
Yansa da kurusa da içi
Çekmez gölgesini çınarım
Güneş kurutur köklerini

Biraz yaprak döktü
Biraz kırıldı dalları
Yoruldu gövdesi
Kurudu bazı bazı kökleri
Şimdi ben korumak istesem de onu
Yağmurdan doludan
Rüzgardan fırtınadan
Tehlikelerden ve güneşten
O hala koruyor beni

Birde utanıyorum kendimden
Nedendir bilmem
Belki bu kadar güçlü
Bu kadar kudretli diye çınarım
Çekindim veyahut ne bileyim
Yaptığı onca şeye rağmen
O kocaman gövdesine sarılıp
''Ey koca çınar! Seni seviyorum,hemde çok seviyorum''
Diyemedim
Duymasan da hisset duymasan da bil koca çınar
Ben seni çok seviyorum

Oğuzhan Kocayılmaz
02.03.2019