Çınar Ağaçtı Ama.. Şiiri - Günerkan Aydo ...

Gördüğün bu çınarın,
O soylu duruşunda,
Zamana yenilmeyen,
Gururu taşıyordu.
Bağrında kabuk tutmuş,
Sağalmış yaralarla,
Kimsenin bilmediği,
Çok sırlar saklıyordu.
Ağaçlar arasında,
Ona sanki mertliğin,
En yüce yiğitliğin,
Onuru verilmişti! ...

Görkemli duruşuyla,
Anıtlaşan bu çınar,
Ağlamayı bilmeden,
Ömründe hiç gülmeden,
Yıkıldı bir gün sessiz!
Boşaldı koca meydan! ...
Rüzgarlarda dillenip,
Kuşlarla konuşacak,
Kalmamıştı çınarın,
Ne dalı,ne kolları! ...
Devrilen çınarmıydı,
Yoksa bir gururmuydu?
Boşalınca şu meydan,
Anlaşıldı sonradan! ...

Hayalimde olsa da,
O yine yaşıyordu.
Çınar ağaçtı ama,
Soyluluk taşıyordu! ...