Çinar Ağacı Şiiri - Hikmet Atiş

Çayeli nin göbeğinde tutmuştun mesken,
Üç yüz yil yaşadın, bu nasıl bir gen,
Elveda diyemedin sevenlerine, giderken,
Rüzgârîn gücüne yenik düştün, çinar ağacı.

Önünde boş bir alan, Belediye parkı,
Kuşlar konardı dallarına, söylerdi şarkı,
Çok heybetlıydın sen, diğer ağaçladan farklı,
Rüzgârin gücüne yenik düştün, çinar ağacı.

Kimse çıkamazdı sana, çok kabaydı bedenin,
Yaz sıcağında toplanırdı gölgende, seni sevenin,
Çayeli halkı çok üzüldü, yok oluşuna senin,
Rüzgârin gücüne dayanamadın çinar ağacı.

Son yıllarda sende, buruk bir acı vardı,
Bedenin yerlere yıkılmış, üç yerden kırık vardı,
Dayanacak gücün kalmamış, içinde çürük vardı,
Karlı havada yere yıkıldın, çinar ağacı.

Seni korumak için, etrafında çalışmıştık,
Her gün oraya gelip, seni görmeye alışmıştık,
Çayeli nin efsanesi diye, tabela yazıp asmıştık,
Rüzgârın gücüne dayanamadın, çınar ağacı.

O gece rüzgâr vardı, çok serttı havalar,
Üçmüştü bazı çatı, yıkılmıştı duvarlar,
Yatan bedenini gördük, üstünde karlar,
Karlı havada yere yıkıldın, çinar ağacı.

Ziraatçılar geldi o gün, hava çok soğuktu,
Odun motorcular geldi, seni tomburdu,
Bir işe yaramaz dediler, için hep kovuktu,
Rüzgârin gücüne dayanamadın, çınar ağacı.

Belediye görevlileri geldi, kökünü çikardılar,
Kuyunu toprak doldurup, üzerini betonladılar,
Senin yerine oturmak için, bank koydular,
Karlı havada yere yıkıldın, çinar ağacı.

Kırdığın kamelyeler, tamır edildi,
Etrafında başka ağaç fidani dıkıldı,
Senin eserinden iz yok, tamamen silindi,
Rüzgârin gücüne dayanamadın, çinar ağacı.

Üzülme sakın, seni yaşatacağım şiirlerimle,
Ben seni paylaştım hep, sevenlerimle,
Sen gurur duyacaksın artık benimle,
Rüzgârin gücüne yenik düştü, çinar ağacı.