Çınar Ağacı Şiiri - Kazım Doğan

Bir çınar ağacı devrildi 2 şubat akşamı,
Daha yemyeşildi yaprakları/ monotondu yaşamı.

Dalları vardı uzun uzun/ kök salmıştı derinlere,
Daha görecek günleri vardı/ hüzün saldı yüreklere.

Bir çınardı o 67 yıllık/ Güçlü/ kuvvetli/ sevecen,
Toprak rengi gözleri vardı/ yaşlarıyla beslenen.

Muhtaç değildi el alemin suyuna,
içine akıttığı gözyaşlarıyla beslenirdi,
Koca bir çınardı o koskoca bir çınar,
Ayakları yoktu gitmeye/ gölgesine gelenlerdede ingilenirdi.

Ve günlerden 2 Şubat 1998
Kahrolası/ gelmeyesi o gün geldi azrail,
aldı götürdü koca çınarımızı,
kökü kaldı topraklara miras olarak.

Gelmez dünyaya gelmez bir daha böyle bir çınar,
Çınarın bıraktığı yeşerecek dallar var,
yerini tutarmı senin tutarmı o dallar,
olsaydın/ yaşasaydın babam ağlamazdım o kadar.

Elmas bıraktın geride parlamayan,
Yurdal bıraktın sensiz yurdu olmayan,
Bircan bıraktın sensiz canı kalmayan,
Kazım bıraktın yürekleri cayır cayır yanan,
Cevriye bıraktın bacakları tutmayan,
Mesut bıraktın hiç mesut olmayan,
Miras bıraktın bizlere doğrulukla iyilikle dolu olan.

Keşke sende olsaydın aramızda koca çınar,
o zaman mutlulukla dolu olurdu yıllar,
olmasaydı tek yiyecek yemeğimiz,
içecek suyumuz/ aşımız ekmeğimiz
Sen olaydın ne vardı sanki / ne vardı babam.