Çınar Şiiri - Alptekin Biber

İlk toprağa düştüğünde,
Minnacık bir tohumdu sadece.
Sarınca
bedenini sıcacık toprak
Derince
bir uykuya daldı hemencek.
...
Mevsimler sonra toprak
Uyandırdı onu okşayarak;
“Vaktidir kalkmanın,
Doğrulup güne çıkmanın”
Tabiki hiç kolay değildi
Doğrulupta sıcak yatağından
Hayatla burun buruna gelmek.
Ama sen mecbursun
Yeniden doğmalısın dünyaya,
Veripte ana emeğinin hakkını
Açmalısın yaprak yaprak yarına.
Bu toprağın içinde başlayan ilk mücadele
Daha neler neler var geride
Bu bir başlangıç, dur hele
Sen bugün;
toprağın yarına sakladığı umutsun
Büyü ve yarın kendi umutlarını bekle.
...
Ve tohum
İlkbaharın ilk sancılarıyla
Yeşilinde çiğ tanesi; merhaba dedi dünyaya.
İlk gün, çok güzeldi,
Güneşin tadına vardı doya doya
İkinci gün, tam korkularını atarken dışarıya
Bir keçi tırnağı söküp götürüyordu onu azdaha
Dur!
Geri dönmeye çalışma,
Direnmelisin önce
Hemen pes etme hayata
Toprak seni koruyacaktır,
Unutma,
Kökün hala toprakta!
Nekadar yukarıdaysan
O kadarda kök salmalısın ona
Emin ol o toprak ana
Herşeyini verecektir içinde olana.
......
Zaman içinde,
Kökün üstünde büyüyen bedeni
Hergün daha yüksekten bakarken toprağa
Gözleri aşina oldu ufka
Ama birgün yüzünü çeviripte toprağa
Dağlara tepeden bakmaya kalkınca
Ulu dağ sert bir rüzgarla
Yapıştırdı onu toprağa.
Yaptığı bu hata
Varlığını toprakta araması gerektiğini öğretti ona.
Ve daha bir sıkı sarıldı toprağa.
“Evet;
Dağı aşan gönül olmalı,
Yücelere engin düşen onur olmalı,
Zora eğilmeyen gurur olmalı
Ve yalnızca,
umudu yeşerten ulu kalmalı.”
Unutmaki sen
Kendi umutlarını doğurmak için,
Önce ananın umudunu,
yani kendini,
yani özünü yüceltmelisin...
...
Ve şimdi yeşeren umudun
Kökü yerde,
başı gökte alabildiğine özgür.
Ve artık dalından dökülenler
Kendi umudu olan tohumlar.
Umut meyvesini verdi
Selam sana ulu çınar! ...

17 ARALIK 1991