Sustun bir mevsim boyu boşluğu dinleyerek
Ser rüzgarlar kırarken incecik dallarını.
Penceremden görürdüm, ağlardın inleyerek
Bağrına basmak için düşen yapraklarını.
Çıplak, yogun gövdenle baş eğmedin ayaza,
Donuk bir heykel gibi beklerken sen yarını.
Kalbinin atışını duyurmak için yaza
Bedeninden fırlatıp attın kabuklarını.
Gönlümün acısıdır senin küskün bakışın,
Kırılan her dalında benim yüreğim kanar.
Az kaldı baharına, bitecek senin kışın
Oysa benim baharım çoktan tükendi çınar.
Kayıt Tarihi : 5.1.2007 21:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!