Çınar diye bir kavaga yaslanıp durmuşum.
Asil sanıp azmışa methiye uydurmuşum.
Çınarlar yıkılıp söğütler toremiş çoktan.
Hakikatten hayal yok, omurga yıkılmış çoktan.
De ki Mamaş söyle kim kimin nesidir.
Bülbül diye dinlenen baykuşların sesidir.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta