Çınar Şiiri - Erol Baksi

ÇINAR

Bırak sevdalara uzasın dalların,
Bırak bıçak gibi karanlıkları bölsün
Bırak ruhuma insin damarların
Bırak çiçeklerin kaderime dökülsün

Belki utanır karanlığından kaderim,
Belki kahrolur, imana gelir,
Kim anlar beni bu vefasızların içinde
Senden iyi kim bilir?

Benim ince,
Benim narin,
Benim güzel çınarım,
Boşa yakarlar dünyanın bütün ateşlerini
Sen olmasan donarım...

O ki varılmaz,
O ki anlatılmaz bir Yar
Onun yüreğinde ateş
Gözlerinde kar
Hiçbir şey kahretmez beni
Çınarımın çaresizliği kadar

Gözlerinde tutarken sevgiyi, dini
Dallarında gizler aşkımla beni

Ne sitem eder,
Ne surat asar,
Eğer başını yüklü bir dal gibi
Susar, susar...

Sensin benim namusum, arım
Ya çürüğüm Sen yoksan,
Ya yarım,
Bir bilinmez kuşum ben
Bir tek Sana konarım
Şeref madalyası gibi taşırım Seni göğsümde
Ben Çınarı olmayanı kınarım...

Siler incecik elleriyle ruhumdaki hasret terini
O ki oksijenini
O ki güneşini kendi üretir
Alır kalbimde ki yerini

Ey benim görünmez,
Ey benim bilinmez Çınarım,
Bu kaderin puştluğu değil beni üzen
Sensiz nefeslere yanarım

Bırak dokunmayı,
Koklamayı,
Seni düşünsem bile sarhoş olurum
Söyle ben bu sevda girdaplarından
Sensiz nasıl kurtulurum?

Sen Tanrının bir lütfûsun gönlüme
Pırıl, pırıl bir nursun
Al, al şu kanayan yüreğimi yanında dursun
Sen ne korkunç sabırlısın A Gülüm
Hala nasıl bu asalak kuşu
Yapraklarının arasında gizliyorsun?

Erol BAKSİ