18 Temmuz 2005, İstanbul
mumların dumanında yargılanır içim, parçalanır vicdan burada
bulutlar dökülür ellerime kanadından bir tüy gibi gündüz kuşunun
yenildim burada rab affeder umarım beni
düşürdüm sağımdaki meleğin tüysüz kaşını
çırpınan birkaç iblisin hışırtından uykusuz kaldım bugün
kışın ilk şafakları uykuyla içine alabildi beni sonrasında zar zor irkilip kustuktan
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Devamını Oku
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı



