Çin Lokantasında Elektrik Kesintisi

Ertesi gün telaşına bulanmış bir gün ortası.
Üstümüze bardaklardan boşlamış nisan buharı.
Baharı beklerken başımıza gelen.

Tanıdık sokaklarda adım adım yabancılık.
Eski bir dostun anlaşılma takıntısı.
Yalnız olmak.
Yalnız kalmaya çalışmak.
Yalnızlık.

Bir daha böyle şeyler düşünmeyeceğim
deyip oturduğum bir Çin Lokantası.
Şekil verilmiş kırmızı peçeteler ve masa örtüsü.
Sol elimde ayrışık iki tahta çubuk.
Ansızın gelen bir elektrik kesintisi.
İçerisi, dışarıdan karanlık.
Dışarısı, içeriden de sessiz.
Dışarısı-içerisi arasında dengesiz.

Sonra benim pek de sevmediğim,
aslında tanımadığım insanlar silsilesi.
Bir fasıl partisi
ve derme çatma barda bir uyuşturucu partisi.
Kapısında çingeneler ve ruh orospuları.
Tuvaletinde şırıngasına kan sıçratmış bir keş.
Tavanlarda çiğ toplamış kesmekeş.

Öylesine bir günün öylesine sonu.
Bir gün daha yaklaştıran ölümü.
Damlaya damlaya tüketirken ömürü.

Bir günün öğlesi ve ondan sonrası.
Bir yanda yağmur yok,
ne bir bahar duası.

Bir önceki günün endişesi içinde bir gün ortası.
Altımızda biriken yağmur suları.
Kirlenmiş bir bahar,
ve günahkar bir dua.
Elimizde yenizde yenilmiş tırnakların tırtıklı uçları.
Aklımız da yok.
Aklımız, varlığımızın zoraki dayatması.