Perdesi aralanmaz köhne evin bahçesinde
Usulcacık yaban otunun cılız köklerinde uyku
Salınmazdan önce veresiye gönlümüze
Titrek bekleyişlerden feyiz ile
Çiçekler açar
Kırmızı, mor, pembe
Aralanırken perdeler
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta