Çin Bambusu Bilinmezlere

Ne uzunmuş yolu bilinmezler gibi,
Toprağa atılmış Çin bambusunun.

Tıpkı bir öpücüğe varmak kadar bilinmezlere.

Önce kokusunu alırmış derinlerin o tohum,
Küçücük sürgününü gösterirmiş önce toprağın üstüne.

Hep yerin altında kalırmış, gizlenir ama köklerini yayarmış.

Görünmezmiş ama hep çalışırmış yerin derinliğinde bilinmezlere.

Öylesine büyümek içinmiş ki çılgınca, delice savaşır gibi bilinmezlere.

‘’Öylesine büyümeliyim ki.’’ Dermiş bilinmezlere, Kimseler duymazmış.

Soğuk rüzgarlar esse de yıkılmamak için, önce yerin altında büyürmüş bilinmezlere,

Onun derdi parçalanmış ruhlara huzur vermekmiş. Ama sonraya atarmış bilinmezlere.

Kutsal ateşleri öncelikle yüreklerde yakmakmış bilinmezlere.

‘’Öylesine büyümeliyim ki.’’ Dermiş bilinmezlere, Kendi bilirmiş yalnız.

Yazgısını kendi de bilirmiş ki, toprağın üzerinde uzamakmış bilinmezlere,

Zamanı geldiğinde ince ve uzun, güçlenince kökleri,

Yukarı ve yukarı çılgınca, delice öperek, içine alarak nefes gibi zamanı

Göreni şaşırtırcasına bilinmezlere uçar gibi uzarmış yukarı yirmi beş metre.

Sahrada gibi, susuzluk gibi, bilinmezlere küskün gider gibiymiş.

ÖZDENER GÜLERYÜZ