Cin Şiiri - Sıddık Ertaş

beni bu lambada dokuz ay on gün sonra
kanatlarından buruşturulan bir güvercin olarak
yedi kurbanla çağırdılar dünyaya

annem kara banmış olmalı eğri ayağımı
yüzümü doğrultmasından belliydi dolunaya
bir fatiha üç ihlas bir de ayet-el kürsi
kalbinden boşalırdı alnıma doğru

biliyorum
gagasından öpülmeyen bir kuştum
güvenli şişesinden kovulan şımarık cin

bilmiyordum ama her yusufun
kuyudan daha derin olduğunu

kalktım
üstünü başını düzelttim çocukluğumun