Cimri Şiiri - Hüdaverdi Öz

CİMRİ

Çok cimriymişsin, hemde epey cimri
Yıllarca, bir selam dahi vermedin.
Dağlara döktüm de, ey can, içimi...
Uzatıp bir mendil, dahi vermedin.

Kurudum çöl oldum, yeşil bağlarda
Eridim kar oldum, yüce dağlarda
Kimsesiz yalnız kaldığım anlarda
Gelip bir bardak su dahi vermedin.

Yıllar geçtikçe, taş dahi eriyor
Kurt'lar kuzuyla, birlikte meliyor
İşte bak, ilkbahar tekrar geliyor...
Yaprak yaprak açtın, bir gül vermedin.

Hastalandım ey can, gönülden hasta
Alıp da gelmedin, ilaç bir tasta
Akıp gitti, seneler aylar hafta
Bekledim; bir lahza, derman vermedin.

Diyelim ki sevgin yok, nerde vicdan?
Etrafımı sarmış, gam keder hicran
Kaldım çöllerde, al bir bardak ayran
Getirip bir yudum, eman vermedin.

Kuru yaprak gibi düştüm yollara
Beni bana değil de, sor yıllara
Ben derdimi, anlattım da Kurt'lara
Sen bana beş dakka kulak vermedin.

Unuttum hayatın lezzet tadını
Unuttum çağırmayalı adını
Yıllardır çalarım keder sazını
Çağırdım sesime bir ses vermedin.

Elbet...günler seneler uçup gider
Bir koca ömür, gün gelince biter
Sana son sözüm; ol benden bin beter
Koşup geldimde, sen fırsat vermedin.