Cimri Şiiri - Vildan Karabulut

Ver-eli, hiç olmayana,
Gözü asla doymayana,
Paraya hiç kanmayana,
Bu cimridir der halkımız.

Bu insanlar ruhen fakir.
Verenleri görür hakir.
Yardım diye hiçbir fikir.
Onda yoktur der halkımız.

Cömert kişi huzur bulur.
Belki budur asıl gurur.
Verdikleri mutlu olur.
Siz de verin der halkımız.

Cimrilik hep parada mı?
Acı yalnız yarada mı?
Dostluk nerde, orada mı?
Bir de sorun der halkımız.

Ya sevgide cimri olan,
Dostlukta hep geri kalan,
Huzuru hep malda bulan,
Mutsuz olur der halkımız.

Dostluk bir tür gidiş-geliş,
Sevgi alış, sevgi veriş,
Gönüllere yolsuz giriş,
Cimride yok der halkımız.

Sevgi bize bir güvence,
Vermeyi hiç bilmeyince,
Gerçek cimri odur bence,
Bir düşünün der halkımız.

Vildan derki bir soralım
Cevabını arayalım
Sözün özünü bulalım
Cimri kime der halkımız? ..

3.Kasım.2007