yorgun parmakları düşer şimdi omuzlarımdan…
bir hayat ağlar dizlerindeki yaralara…
salıncaklardan kalma…
öyle aşikar öyle sessiz yaralar…
yorgun parmakları düşer şimdi bağlamadan…
birazdan o isyanı çağırdığım türkülerde susar…
yüzünde duru bir ölüm…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta