Çimen Şiiri - Vahit Kemal Kısa

Önlük beyazı değil hastane...
Kendine mahpus etmiş günlerdir seni...
Yanında ezilmiş çimenim
Çıkmaz sesim kadere
Bir gün değil bir ay yıl oldu
Koyalı başını yastığa
Dermanın değilim ama,
İçindeki yün,
Yüzündeki kumaşınım derdinin...
Saçını okşayan rüzğar olsam
... Kirli şehrin
Hafif meşrebi bir is
Dokunup kaçsam....
Yok olana dek
Bir yıkık bacada saklansam...
Önlük beyazı değil hastane
Bilirim ne çok ağlar şimdi gözlerin
Yırtsam derinini
Sarsam sarmalasam
Anamın bohçaları gibi
Gömsem babam gibi içime
Tüm kederini...
Teras ılıklığıda silüetin
Kaçtım senden Ankara
Emanetim sende
Hıyanetini ödetirim
Ağıdımla....
Bir feryad olur erkeğin ağıdı
Dindirmez ışıklı tesellilerin..
Sen beni ben seni biliriz Ankara
Bir gidersem
On bin olur gelirim....