Rüzgâr kuyruk ve yeleyi bunaltmayana dek
Sığındıkları o soğuk gölgede
Zorlukla seçer onları göz;
Sonra biri kırkar çimeni, ve dolanıp durur
- Öbürü bakmayı sürdürür sanki –
Ve durup sıradan olur yeniden
Fakat on beş yıl önce, belki
İki düzine mesafe yeterdi
Onları masallaştırmaya: Kupaların ve
Bahislerin ve Engellerin baygın ikindilerinde,
İsimleri hünerle kakılırdı içine
Solgun, klasik Haziran kupalarının –
Başlangıç noktasında ipekler: göğe karşı
Sayılar ve güneş şemsiyeleri: dışarıda,
Boş arabaların kıtaları, ve sıcak,
Ve çöp dökülmüş çim: son baskı
Sokak gazetelerinin sütunlarında yatışana dek
Örtüsüzce asılan o uzun haykırış sonra.
Kulakları etrafındaki sinekler misali tebelleş mi olur anılar?
Sallarlar kafalarını. Alacakaranlık tamamıyla doldurur gölgeleri.
Rahatsız etmeyen çayırlıklar dışında ne varsa
Çalınıp gitti hepsi yazdan yaza,
Başlangıç kapıları, kalabalıklar ve haykırışlar –
Yaşar yıllıklara yazılmış isimleri; kaçındılar
İsimlerinden, ve huzur içinde durdular,
Ya da keyifli bir şeye doğru dörtnala koştular,
Ve hedeflerine doğru ilerlerken ne bir dürbün
Ne de meraklı bir kronometrenin kehânetleri görür onları:
Sadece seyisler, ve seyislerin yamağı,
Gemlerle birlikte gelirler akşamın içine.
Philip Larkin (1922-1985, İngiltere)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 11.1.2010 17:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
At Grass by Philip Larkin The eye can hardly pick them out From the cold shade they shelter in, Till wind distresses tail and main; Then one crops grass, and moves about - The other seeming to look on - And stands anonymous again Yet fifteen years ago, perhaps Two dozen distances surficed To fable them: faint afternoons Of Cups and Stakes and Handicaps, Whereby their names were artificed To inlay faded, classic Junes - Silks at the start: against the sky Numbers and parasols: outside, Squadrons of empty cars, and heat, And littered grass: then the long cry Hanging unhushed till it subside To stop-press columns on the street. Do memories plague their ears like flies? They shake their heads. Dusk brims the shadows. Summer by summer all stole away, The starting-gates, the crowd and cries - All but the unmolesting meadows. Almanacked, their names live; they Have slipped their names, and stand at ease, Or gallop for what must be joy, And not a fieldglass sees them home, Or curious stop-watch prophesies: Only the grooms, and the grooms boy, With bridles in the evening come.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!