dağınıktı,
meçli kumral saçları.
etrafta,
arsız bahar pamukçukları.
eliyle hafifçe düzeltti,
meçli saçlarını.
çapkın bahar pamukçukları
bırakmadılar bir türlü yakasını.
şuh bir hareketle
başını yana attı,
park etmiş taksinin aynasına
çaktırmadan bakıp
kurumuş dudaklarını ıslattı.
saçları yağlanmıştı.
ama olsun,
ölçüleri doksan-altmış-doksan,
kaş,göz,yürüyüş
herşey tastamamdı,
bir de çözülmeseydi ayakkabı bağları.
Kayıt Tarihi : 14.4.2006 19:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!