Çilli Begonyam Şiiri - Mehmet Peker

Bakma bana öyle durgun durgun
Yabancı gibi durma karşımda.
Biz seninle ilk kez baş başa kalmıyoruz
Yıllardır beraberiz.

Beraber oturduk çalışma masamızda,
Beraber çalıştık ceza hukukuna.
Beraber dinledik damar şarkıları Kral’dan,
Beraber izledik Apo haberlerini.
Berberdik kahvaltımızda,
Beraberdik tek yemekli soframızda.

Sen izledin en anlamsız kavgalarımı,
Sen şahidi oldun en tuhaf günahlarımın.
Göz yaşlarımı sen gördün,
Şarkılarımı sen dinledin.

Karşı karşıya oturup ne hayaller kurmuştuk
Ne hüzünler duymuştuk geçen günleri anıp.
Sonra... yeniden umutlanmıştık atiye bakarak.

Teselli etmiştik birbirimizi
Sonumuz toprak diye.
Topraktan gelmiştik,
Suyla yoğrulmuştuk.
Değmezdi ağlamaya
Aynı kaderi paylaşıyorduk...

Yalnızdık, sahipsizdik
Yıpranmıştık, dökülmüştük
Yakındık aslımıza,
Yakındık toprağa.

Hadi konuşsana!
Hadi susmasana!
Hadi bana cevap ver!
Hadi... bana bir şeyler söyle!
Ne susuyorsun?
Suratın niye asık?

Yüzün yüzüme benziyor, yara bereli
Rengin ancak benim kadar solgun.
Yoksa...
Yoksa sen de mi kaybettin sevdiklerini,
Sen de mi kaybettin dostlarını,
Sen de mi kaybettin umutlarını?
Senin de yüreğin dolu, ellerin boş mu yoksa?
Geçen yıllara mı ağlıyorsun?
Benim gibi... kaybettiklerine mi yanıyorsun yoksa? ...

Hadi söyle derdini bana
Biz ikimiz eski dostuz.
Korkma! Söylemem sırrını ellere
Yoksa duyguların engel mi konuşmana?
Yoksa sen de benim gibi konuşamıyor,
Derdini anlatamıyor musun?
Kimse anlamıyor mu seni?

Belki ben dinlerim,
Belki ben anlarım,
Belki beraber ağlarız dertlerimize.
Kim bilir
Belki bir gün... beraber güleriz,
Belki beraber mutlu oluruz.
El ele koşarız güzel günlere...

Yoldaşım!
Sırdaşım...
Her şeyimi paylaştığım oda arkadaşım!
Yaralı yüzlüm!
Durgun gözlüm!
Solgun benizlim!
Çilli begonyam benim...

04. 06. 1999 - Ankara