Cılız Serzeniş Şiiri - Nurşah Şenel

Gün böyle can bulmamalı
Etrafta kalabalığın elleri bağlı sessizliği
Kuşlar bile şarkı söylemeye küskün
Issız, cılız bir serzeniş duyabildiğim
Uzayabildiğine uzuyor yokluğun
Ve gün suskun
Düşünceli...

Gün susmuş düşünürken
Bir ağlama sesi işitiyorum sanki
Karnı acıktığı için ağlayan bebek sesi gibi
Alabildiğine yürek acıtan...
Ve sen geliyorsun aklıma
Sonra ayrılığımız...
Korkularım...
Korkunun ezgileriyle yürüyorum günün ortasında
Kederli bir pikaptan kopan ezgiler...
Çıplak ayaklarıyla kaldırımda dilenen yaşlı kadının yüzündeki
çizgilerin çokluğuna dalmışken,
Sokağa soyunmuş çıplak yalvarışı kulaklarımda
Ve dahası...
Erkenden sıcak gevreklerini bitirmeye çalışankoca yürekli
satıcı çocuk sessizliğimi karalıyor
Çizikler atıp daireler çiziyor,
Sensizleşince yaşam izleri silinen yüreğime
Sevebilmek, duygulanabilmek ne demek yeni öğreniyorum sanki
Ne acı...
Sensizlik, senin dışındaki dünyayı sevebilmenin alfabesini
silmiş aklımdan
Yeniden öğreniyorum...

Gün susmuş düşünürken
Bir ağlama sesi işitiyorum sanki
Karnı acıktığı için ağlayan bebek sesi gibi
Alabildiğine yürek acıtan...
Ve sen geliyorsun aklıma
Sonra ayrılığımız...
Korkularım...
Korkunun ezgileriyle yürüyorum günün ortasında
Kederli bir pikaptan kopan ezgiler...
Çıplak ayaklarıyla kaldırımda dilenen yaşlı kadının yüzündeki
çizgilerin çokluğuna dalmışken,
Sokağa soyunmuş çıplak yalvarışı kulaklarımda
Ve dahası...
Erkenden sıcak gevreklerini bitirmeye çalışankoca yürekli
satıcı çocuk sessizliğimi karalıyor
Çizikler atıp daireler çiziyor,
Sensizleşince yaşam izleri silinen yüreğime
Sevebilmek, duygulanabilmek ne demek yeni öğreniyorum sanki
Ne acı...
Sensizlik, senin dışındaki dünyayı sevebilmenin alfabesini
silmiş aklımdan
Yeniden öğreniyorum...