Otur ki sandalye hatırlasın
Sandalye olduğunu.
Masa da unutur masalığını,
Elini komasan üstüne
Bakışlarını ayırmaya gelmez,
Sürahi boşalır sonra suyundan.
Kadehim kadehim dediğin şey,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Otur ki sandalye hatırlasın sandalye olduğunu..
Masa da unutur masalığını,elini komasan üstüne.
Bakışlarını ayırmaya gelmez,sürahi boşalır sonra suyundan.
Kadehim kadehim dediğin şey,dudağını değdirmedikçe kadeh değildir.
Mezeler de bilmez renklerini,lezzetlerini,çatalını dokundurmazsan.
Fakat farkındamısın ki...
TEK KELİME HARİKA DİYORUM....
herşey....
insanla vardır....
yaşam harekettir...
herşey....
insanla vardır....
yaşam harekettir...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta