Çilingir Sofrası Şiiri - Fırat Çandır

Yüzüme açmadığın kapılara
Kurduğum çilingir sofralarında
Kalleşlikten değil sırtına konuşmam
Bana arkanı dönmendir sebebi...

Yarenim oldu hüzünbaz masamda
Bir kadeh rakı bir dilim beyaz peynir
Ama rakıya dokunmadım hiç
Bilirsin içemem aram yoktur içkiyle
Olan zavallı peynire oldu anlayacağın...

Bütün gece dertleştik topal kediyle
Hoş hep ben konuştum o sustu
Yoksa onun derdimi yoktu
Benden mi sıkıldı bilemem...

Bir akşam üstünün huzurunda
Anasonla zamanı öldürmekteyim
Sensizliğin beni katline inat
Ve artık ruhuma okunmakta
Tüm fatihalar ve sabah ezanları...

Acıtıldı akşamlarımın sevdaları
Açmamış şımarık goncalarımın
Kokusuz ama en taç yaprakları...

Zehir zemberek susarım hep
Biçareliğimde en derinden
Düşündürür en seher vakitler
Ölmek mi cesarettir yaşamak mı...

Faili meçhul bir sevdanın
Ağlamaklı robot resimleri var
Son arzusu daha sorulmadan
Kağıt üzerinde hırpalanmış
Karakalem tarafından linç edilen
İnfazı gerçekleştirilmek üzere
Kader denen cellat tarafından...

Dönüşü yok tren raylarında
Hep senden uzaklara seferdeyim
Gülüşü yok yüz ifadem de
Şuurunu kaybetmiş rüzgar gibi
Hep senden ıraklara esmedeyim...

Kabuslar üşüştü canlı cesedimin
Nefes almakta zorlanan ömrüne
Yar’in yarısı sevdaymış yarısı uçurum
Ya son bulursun bu saatten sonra
Ya da yar'im, olursun sonum...