Çılgınlık Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yüreğimde bir çarpıntı, bir çarpıntı,
Gözlerimde bir seğirme,
Burnumda bir sızlama,
Kulaklarımda bir çınlama
Ve içimde bir heyecan ki; evlere şenlik,
Sanki sen gelecekmişsin
Ve ben seni karşılayacakmışım gibi.
Oysa; ne tozlu-tozaklı yollarda bir duman,
Ne denizde bir küçücük dalgalanma.
Belli ki; kaderimin bir alışılmış hiylesi daha,
Bir ömür boyu
Ben hep böyle çıkıp durmadım mı
Sabaha?

Böyle mi gelinirmiş; eli-avucu boş sabahlarım?
Böyle mi gelinirmiş, güneşten önce gelen sabahlarım?
Geceden kurtuluşlarım, böyle mi gelinirmiş?
Neye yarar kapıma aydınlık vuruşunuz?
Pencerelerimi güne boğuşunuz neye yarar?
Neye yarar onsuz başlayacak sabahlar?
Güneşin yükselmesi, denize gömülmesi neye yarar?
Beni onsuz benimsemiyor ki;
Martılar.

Sese gelmiş sessiz çığlıklarım martıların gagalarında,
Tozlu-tozaklı yollara kulak kesilmiş yüreğim,
Seçilmez uzaklarda kaybolmuş gözlerim,
Ellerim yine paslı kelepçelerde yağırlaşmış,
Kollarım yine çarmıh çarmıh açılmış elkızına,
İçimde ne bir umutsuzluk, ne bir bıkkınlık,
Karasevdadan hiç de farklı şey değil
Çılgınlık.

(GÜVERCİN isimli Serbest Şiirler 'inden > 89-90/100)