Çılgın atlar
geçiyor zamandan
ağızlarında köpük
toynaklarında kıvılcım
titriyor yer gök...
*
Kırılıyor dal yaprak
ölüyor kuşlar
eziliyor çiçekler
unufak oluyor toprak...
*
Zaman,
çılgın atlar zamanı
vakitleri yok,
dönüp ardına bakmaya
*
Koşuyorlar
şafaksız gecelere
ateşten izler bırakarak.
çatladı çatlayacak her biri,
alınlarında hırsın teri...
_____________(12.1.2017 güncesi)
Hümeyra GünKayıt Tarihi : 12.1.2017 14:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

İşte gerçek... Şiir dediğimizde insan derin derin düşünecek... Bizler miyiz yoksa o atların yerinde dolu dizgin koşan... Neden olmasın, atlar kadar değilse de koşmuyor mu, koşup yorulmuyor mu insan? Evren koşuyor evren, dakikada yüz on bir Km. koşuyor Dünya kendi çevresinde dönerken. Ne var yerinde duran, evrensel eylemlerin sonunda bir neden, ne kadar insan var bunun nedenini soran... Teşekkürler, başarılar...++
Çok güzel.
.
Tebrikler...
.
Saygılarımızla
.
Nasıl cuk oturmuş güne gündeme... Kutluyorum konu yelpazesi geniş arkadaşımı yürekten. Sevgimle HÜMEYRA ÖĞRETMENİM....
TÜM YORUMLAR (6)