yıkılmış bir kentin çocuğu gibiyim
her tarafım darmadağın.
kırık bir kalp
heybemde bir avuç dua
çiğden kelebekler düşüyor yanaklarıma
mor bulutlar sarmış kederimi
aklı dağınık bir hal ile…
birkaç şiire sığınıyorum
ya da birkaç kitaba,
çekiyor beni kendine bir cılga.
ah kalbim
tebessümlerinde kadife izler durur.
her takvim yaprağı eskirken
biraz daha çekiyorum kendimi izbeye,
yavaş yavaş evriliyorum sararan başaklara
bir şehrayin peşinde gözlerim.
yok olmadan göçmeyi başarmak için.
her şafağa demet demet çiçek bırakıyorum
hangi iklime sığınsam
müstesna yollar ayırır beni senden
hangi ruhla hicran ederim bilemedim
hüsnüne vav düştüm önünde
azat eyle gönlümü
kimsesizlerin kimsesi
yakarışlarımı şarabınla suladım huu! deminde
ey sevgili
her vebalin ağırlığı kendinedir.
ekşitme benden yüzünü
ekşitme…
TAJDİNK. Mart 2021 Ankara
Kayıt Tarihi : 18.3.2021 16:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tesekkür ederim
güzel bir betimleme ancak
,
çiğ mi çiy mi olmalı bilemedim
Kutlarım
Çok teşekkür ederim Sahra Hanım, Uyarın için ayrıca.
Ölmeden ölmek
Mısraların çok güzel usta kalem.
Kutluyorum
TÜM YORUMLAR (3)