Zamanın geçmek bilmediği
İnsanın suya sabuna değmek istemediği
Kırık bir hikayeden
Kırık bir vazoya uzanan
Bir ayrılıktı O'nun için yaşam.
08/02/2001-17:49/IST
Kırıldığında yerine gelmeyen nedir?
Ay'dan haberi olmayan
Gel-gitler yaşıyor insanlar
Haberleri yok
Sanıyorlar ki
Güneş hiç batmayacak
Sen duvarların arasına sığamazken bugün
Bir yolculuğa çıkmak isteyen yanınla
Düştün sokaklara
Ben duvarların arasına sığamazken bugün
Bir çocuğun avuçlarında dünyanın en güzel gülücüğünü taşıdığı şu anda
Ancak kırık bir ayna kadar gerçeğim
İnsanda bitenler
Mektuplarla
Fotoğraflarla
Sözlerle bitmiyor.
Yutkunduğun an bitiyor.
Yutkunduğun,
Hayatta herşeye alışılıyor.Bunu sende biliyorsun.Bu defada yine kalbimde bir parça daha her yıl, her anlam içeren bir yerde, her seninle dinlediğim şarkıda sızlayacak ve kanayacak.Bunu ne sen nede bir başkası bilmeyecek.Bu benim kendimle yaşadığım acı dolu bir ayin olacak.Beni bırakışınla çarmıha gerilecek ruhum.RUHUM, sana olan sevgim sayesinde sen hayatımda yokken bile o acıyı sahiplenecek..
Sonra zaman geçecek.Bir sabah uyandığımdagüneş bir başka gözükecek gözüme yine.Her acıda olduğu gibi, bu acıda kendini eğitecek zamanla.Sonra bir yerde, bir şarkıyla belki iyonlarıma ayrışacağım kendime engel olamadan.O an ne kadar uzakta olursan ol, bir sonraki ana doğru beni toparlayan, yine ayaklarımın üzerinde durabilmemi sağlayan sen olacaksın.Herşeyimi alabilirsin benden.Ama tüm bunları ve YARIM GÜLÜŞÜNÜ ALAMAZSIN.HİÇBİR ZAMAN...Temmuz 1; hayatında bir yıldızın kaydığı gün olacak senin için.Temmuz 1; Bense koskoca bir galaksiyi KAYBETTİM...
Terk edilmiş bir kasabada ayakta kalan tek ev değilim artık.Bende diğer evler gibi terk edilmiş bir evim.Odalarım, kapılarım, pencerelerim....Pencerelerimin içeriden dışarıya umutla baktığım camları kırıldı.Ellerimi camların keskin uçlarına dokunduruyorum.Kanasa ne olur, kanamasa ne olur.O kasabada benden başka kimse yok zaten.Avazım çıktığı kadar bağırsam beni duyacak hiç kimse yok.Bir enkazım sadece.Yıkılan bir evin üstüne yeni bir ev inşa edilemeyeceği için, bende hayatımı bundan sonra ONARAMAM ARTIK..
Sende biliyorsun, biten bir aşk bir arkadaşlık olarak devam edemez.Birbirimizin hayatında ses olarak, gülücük olarak ve sözcük olarak olamayız artık.Bir gözlü iğneden seni seyretmeye çalışırken içim, aslında tüm pencerelerini sonuna dek açmış duruyor.Göremezsin, görmemelisin, görmeyeceksin.Bir kış gibi özleyeceğim seni hep.Kar'a teslim bir yalnızlığım vardı.O'DA SENDE KALDI...
!)
500 yıldır uyuyan biri gibiydim
Mecbur olduğum için kalabalıklar içinde dolanıp duruyordum
Etrafım yabancılarla doluydu
Her yanları yalan kokuyordu
Ben sigaramı yakardım, dumandan halkalar yapardım
Her zaman şiirin hayatımda olmasını sağladım..Bir şiir bir de Deniz dir tutkum..Deniz'i anlayan insanı da anlar derim..Hayatta herşey biter birgün, kalemimizden damlayanlardır bizden geriye kalan...
Kendime ait bir şiiri de sizlerle paylaşmak istedim...
Ve.... Denizlerde hep insanlar boğulur sanıyorlar. Bu bir hata oysaki. Bir balıkta boğulabilir denizde. Solumayan bir yosunu kurtarmaya çalışırken boğulur. Bulunduğu derinliği fark edemez. Yalnızlığını büyüten derinliğini... Ve tarihte birileri bu küçük balığı kurtarmak için oltasını denize attığını unutmuştur. Denizin pırıltılarını seyretmeye dalmıştır. İçine çektiği yosun kokusunda ki çığlığı duyamaz. Sahip olmak istediği balık bir yosunun sevdasındadır. Boğulmak üzeridir ve ihtimaller umurunda değildir balığın...
İncinmiş bir Deniz,
O bir gemidir,
Yanına seni de alıp uzaklaşmış
O bir çocuğun ismidir,
Sadece senin tanıdığın
O her söylendiğinde,
Yakını anlatır yakınlıkları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!