Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
boş bir kağıdın beyaz bır eseriydin
bır zamanlar butun hayatımdın..
o kağıdı bırak baskasından,kendımden bile sakınırdım
herşeyimdi bı parca kagıt...
butun umutlarımı bi kagiyt parca almıstı sankı..
ne onunla ne onsuz oluyordu..
şu hayatta buyuk ıdeallerım olmadı hıçç
cok buyuk ısteklerım
karsılanmayacak umıtlerım olmadı hıc bı zaman
sadece ısteklerımın,umıtlerımın ıcınde senn
oll ıstıyordum....
Dün gece sessizce ayrıldık biz seninle,
Ayrı dünyalarımızda, farkında değiliz sadece.
Öyle dönüyordu ki dünya kendi etrafımızda,
Sandık ki bize olmaz hiç bir zaman gece…
Haklıydın, evet haklıydın haykırırken dünyaya,
Yüzün gitmiyor gözümün önünden,
Geceler bitmiyor, senin yüzünden
Yüzünün ışığı aydınlatsa da ruhumu,
Karanlıkta kaybolduğum rüyalar bölüyor uykumu.
Yokluğunun çaresizliğiyle dumanlandı aklım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!